Sprawa z pozoru wydaje się być błahym problemem, ale jego rozwiązanie niesie za sobą konieczność innego spojrzenia na dzieci z UKS, niż na "zwykłych" klientów kąpieliska i tu zaczyna być trudno.
Nasz Aquarius może pochwalić się działającym i cieszącym się sporym zainteresowaniem Uczniowskim Klubem Sportowym, gdzie bardzo młodzi, kilkuletni i nieco starsi pływacy nie tylko doskonalą swoje umiejętności, ale biorą udział w zawodach ligowych, reprezentując swoje szkoły i miasto.
W kilku grupach wiekowych trenuje ponad 170 dzieci i młodzieży, co cieszy i pokazuje, że także w obecnych czasach nie brak młodych ludzi, którzy ponad komputer i internet potrafią postawić zabawę i sportową rywalizację "na żywo".
Chwalić można również ich rodziców, którzy nie tylko łożą na to hobby, ale i niejednokrotnie aktywnie uczestniczą w zajęciach i pomagają w razie potrzeby. A potrzeba się pojawiła i to już zeszłego roku, a w bieżącym dodatkowo nasiliła - brak czasu. Dzieciaki przychodząc na pływalnię w ramach zajęć UKS mają prawo do godziny treningu w wodzie (za wynajem torów płaci klub, czyli rodzice). Mają również "przyznany" czas na rozebranie, a po treningu osuszenie, ubranie i wyjście poza płatną strefę.
Nie wdając się w szczegółowe opisy proceduralne - tego limitu jest po prostu za mało, bo 25 minut. Piątkowa debata dała dzieciom jeszcze 5 minut, ale nie wiadomo czy ten wywalczony przez rodziców czas to jakiś szczególny powód do zadowolenia, cóż - to raczej bardzo wyważony kompromis.
Argumenty prezesa Stanisława Szelążka, forsującego utrzymanie zarówno nowych procedur wpuszczania dzieci na pływalnię (całe grupy mają wchodzić jednocześnie, co - zdaniem rodziców - powoduje zatory przy recepcji w związku z koniecznością wydawania dzieciom zegarków, a to odbywa się kosztem czasu na przebranie), jak i broniącego czasu 25 minut jako wystarczającego na rozebranie, a potem ubranie się dzieci są teoretycznie do zrozumienia. Wszak, jak podkreślał prezes Szelążek - leska plywalnia jest obiektem komercyjnym i jako taki musi przede wszystkim przynosić zysk, a przedłużający się pobyt dzieci w szatniach powoduje ograniczenie ich dostępności dla "zwykłych" klientów, ale...
No ale co? O co chodzi protestującym przeci takiemu reżimowi czasowemu rodzicom? O realia. O dostosowanie przepisów do życia, a nie oczekiwanie od nich niemożliwości.
Bo kolejny argument, jaki padł z ust pana Szelążka - Skoro dzieci nie zdążają wysuszyć się i ubrać w ustalonym czasie, to trzeba je zdyscyplinować - jakoś nijak się ma do życia. Zdarzyłby się chyba cud edukacyjno-behawioralny, gdyby spora grupa mokrych dzieciaków, kłębiąca się w szatni, zdążyła w kilkanaście minut przebrać się (trzy przebieralnie), osuszyć, wysuszyć włosy (dziewczęta z długimi włosami kontra dwie suszarki w szatni...) i wyjść poza płatną strefę.
To jest po prostu fizycznie niemożliwe, chodź rodzice dostarczają nadprogramowych suszarek i mobilizują swoje latorośle do jak najsprawniejszych działań "szatniowych". A przed nami zimowe chłody i konieczność dokładnego wysuszenia włosów. Dzieci są dziećmi, łatwo je na chwilę rozproszyć, a lekki galimatias jest tego częścią.
Czy można to zrozumieć? Chyba tak, skoro w innych sekcjach sportowych dzieci mają np. 45 minut na ogarnięcie się w szatni, a nie wychodzą mokre z basenów, tylko schodzą z boiska.
Zresztą, piszący ten tekst korzystał wielokrotnie z usług leskiej pływalni i chodź dzieciństwo ma dawno za sobą, a bywał zwykle w Aquarusie we wczesnych godzinach, aby uniknąć ciasnoty, kwadrans, jaki zostawiał sobie na wysuszenie i ubranie po kąpieli okazywał się wyśrubowaną normą.

Reasumując wyniki piątkowego spotkania rodziców z prezesem Szelążkiem - doszło do kompromisu, każdy coś tam zyskał, ale jeśli kąpielisko ma być naprawdę przyjazne młodziutkim pływakom dajmy im czas..., by spokojnie dorosnąć.

Marek Dusza