Jednak autor "Łatek na szachownicy" i "Krakowskich piórek" był twórcą dużo bardziej wszechstronnym i znakomitym pedagogiem oraz propagatorek teatru lalek. Najpełniejsze i bardzo ciepłe przedstawienie jego osobowości daje książka "Chwalipięta" napisana u schyłku życia, w czasie ciężkiej choroby poety w 1970 roku.
Przedstawiona w formie rozmowy córki z chorym ojcem przybliża czytelnikom całe jego życie.

Z życiorysu Sztaudyngera wyłania się rozległa gama osobistych i twórczych zainteresowań. Był znawcą sztuki, teatru, folkloru. Był wybitnym, cieszącym się międzynarodowym autorytetem znawcą teatru lalek, badaczem jego tradycji. Twórczość teatralna i literacka Sztaudyngera była wyrazem jego filozoficznej afirmacji życia.

Jan Sztaudynger pozostawił po sobie wspaniałe, pełne trafnych obserwacji utwory. To one najpełniej oddają intelekt, talent literacki i poczucie humoru poety.

Niech zatem przemówią jeszcze raz.

A my zachęcamy do sięgnięcia do twórczości Jana Sztaudyngera, która mimo upływu czasu nic nie straciła ze swojej świeżości.

Nie tylko "PIÓRKA". Fraszki, wiersze, bajki:

Jabłek nie jadam. Zmądrzałem.
Adam.

Najmilsza amplituda –
Od uda do uda.

Rzekła lilia do motyla:
– Nikt nie patrzy, niech pan zapyla!

Żaden magnes tak nie działa,
Jak magnes pięknego ciała.

Adam ujrzawszy, że Ewa jest naga,
Innego raju już się nie domaga.

RAPTULARZ ZAKOCHANYCH:

Była wierna jak skała,
Lecz czasami kruszała.

On był stały –
Tylko one się zmieniały.

SUPEŁKI:

Bądź sprawiedliwy dla innych, Panie,
Dla siebie proszę o zmiłowanie…

Jedni rodzą się za późno, a drudzy za wcześnie
To wielka sztuka zrodzić się współcześnie!

Każda jej pozycja, to już propozycja.

Kochać ludzi, wszystkich ludzi?
O, jak to trudzi!

Na tym polega rola sumienia,
Że grube grzechy na drobne zmienia.

Wrogom spieszyć z pomocą? – To ładnie, ale po co?

INNE:

Każda babka mnie zachwyca, nawet gdy to czarownica.

Myjcie się, dziewczyny,
Nie znacie dnia ani godziny.

Ludzie mali
Nie cierpią swojej skali.

Mistyk
Wystygł.
Wynik:
Cynik.

Nic od kobiety człowiek nie wymaga –
Może być naga...

I jeden z piękniejszych tekstów poety:

Kiedy ja umrę, niech mi tak napiszą:
Szczęśliwy człowiek, opije się ciszą,
...Pisywał fraszki i wyławiał grzyby,
A jeśli umarł – to tylko na niby.
Bo w każdej fraszce szytej polską mową
Będzie się rodził, będzie kwitł na nowo!

(f)